Zusters Franciscanessen en Dominicanessen

Verschrikkelijk is het te lezen en te horen wat door religieuzen onschuldige jongens en meisjes is aangedaan. Ik voel de pijn en het verdriet, onmachtig te zijn en overgeleverd te zijn aan anderen. Er is veel misdaan en er dient ook volledig uitgezocht te worden wie wat misdaan heeft, hoe dit heeft kunnen gebeuren en waardoor dit heeft kunnen gebeuren. Het doel is dat de direct getroffenen, de slachtoffers en zij die hieronder lijden het hun aangedane misbruik een plaats kunnen geven en het leven weer beter aankunnen en positief kunnen hernemen, en dat ook de kerk innerlijk gereinigd verder kan gaan. Ook ik voel me door de dagelijkse nieuwsgeving bezwaard en bedrukt voel me er ook medeverantwoordelijk voor.
Evenzeer vind ik het minstens zo pijnlijk dat álles; de hele katholieke kerk en ál haar voorgangers terecht worden gewezen.
52 jaar geleden ben ik in Twente geboren met een handicap. Van mijn eerste tot mijn negenendertigste levensjaar ben ik hiervoor meer dan twintig maal langere tijd opgenomen geweest in ziekenhuizen voor behandeling. Eerst in het Sint-Elisabethziekenhuis in Almelo waar ik de eerste dag van mijn leven liefdevol ben opgenomen, verzorgd en gedoopt door de Zusters Franciscanessen van Denekamp. Vanaf mijn vierde jaar, nadat mijn ouders verhuisd waren naar de Betuwe, ben ik acht maal behandeld geweest in het Elisabeths Gasthuis in Arnhem. Daar verwelkomden mij de Zusters Dominicanessen van Neerbosch mij ieder jaar weer hartelijk. In het bijzonder hoofdzuster Xaviera, die in 2004 op de gezegende leeftijd van 94 jaar is overleden. O, wat had ik een angst voor al die injecties, operaties en hechtingen en toch ging ik bijna ieder jaar van mijn jeugd met plezier naar het ziekenhuis om de zusters weer te zien. Dankzij hen, de vriendelijkheid en hartelijkheid van al deze zusters overwon ik angst, verdriet en pijn. Daarom is het zo pijnlijk te lezen wat andere zusters en broeders, in diezelfde tijd, leeftijdgenoten van mij hebben aangedaan. Ook zij waren overgeleverd aan anderen maar ontvingen geen liefde en bescherming maar werden daarentegen misbruikt.

De zusters die ik heb mogen ontmoeten in mijn leven hebben ook mij de inspiratie gegeven die ook zij ontvingen van Jezus Christus om voor Hem te kiezen en Hem na te volgen. Nu, een tiental jaren later, ben ik student aan het Theologisch Instituut Sint-Bonifatius op de Tiltenberg in Vogelenzang en volg ik de opleiding en vorming tot diaken binnen het Bisdom Haarlem-Amsterdam. Hierdoor hoop ik de liefde en het geloof op een betere wereld, hier en nu en later uit te kunnen dragen. Ook aan de meer dan dertig jongens en meiden die wij begeleiden op weg naar hun Vorming 5 juni aanstaande in de Sint Agathakerk in Zandvoort.